مزایای اسکلت بیرونی رباتیک برای بیماران مبتلا به ام اس

مولتیپل اسکلروزیس چیست؟

ام‌اس یا مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری عصبی التهابی است که سیستم عصبی مرکزی – اعصاب بینایی، نخاع و مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. معمولاً در افراد ۲۰ تا ۴۰ سال تشخیص داده می‌شود. هیچ علت شناخته شده‌ای برای ام‌اس وجود ندارد، اما پژوهش‌ها نشان داده است برخی عوامل موجب تحریک سیستم ایمنی برای حمله به سیستم عصبی مرکزی می‌شود. این حمله میلین (پوشش عصب‌ها) را از بین می‌برد و به تار عصبی زیرین آسیب می‌رساند. این امر انتقال سیگنال‌های ارتباطی را از مغز و به مغز مختل می‌کند و علائمی مانند مشکلات حافظه، خستگی، فلجی، بی‌حسی، کوری، درد و غیره را بوجود می‌آورد. علائم ام‌اس در هر بیمار متفاوت است و ممکن است موقت یا طولانی ‌مدت باشد. در حالی که هیچ درمانی وجود ندارد، می‌توان از دارو و فیزیوتراپی برای مدیریت اثرات آن استفاده کرد.

اسکلت‌های بیرونی راهکار توانبخشی پیشرفته‌تر و بهتری را برای بیماران مبتلا به ام‌اس ارائه می‌کنند تا مهارت‌های حرکتی خود را بازیابی کنند. با تأیید اخیر سازمان غذا و داروی آمریکا، اسکلت بیرونی ممکن است به یک روش توانبخشی یکپارچه در مراکز توانبخشی تبدیل شود.

اسکلت بیرونی برای توانبخشی بیماران مبتلا به ام اس

اسکلت بیرونی وسیله‌ای پوشیدنی است که بیمار برای افزایش استقامت و حمایت از تحرک خود استفاده می‌کند. می‌تواند برقی یا مکانیکی باشد و برای کمک به کاربر در ایستادن، راه رفتن، نشستن و حرکت دادن پاها بکار می‌رود. اسکلت‌های بیرونی که با باتری کار می‌کنند، به مفاصل زانو و ران برای آغاز حرکت کمک می‌کنند، در حالی که کاربر با استفاده از اندام‌های فوقانی خود تعادل را برقرار می‌کند. کاربر می‌تواند اسکلت بیرونی را به تنهایی یا با کمک یک فیزیوتراپیست روشن و تنظیم کند. اسکلت‌های بیرونی برای توانبخشی عالی هستند زیرا می‌توانند با نیازها و توانایی‌های ویژه بیمار سازگار شوند.

اسکلت بیرونی به بیماران کمک می‌کند تا تعادل، هماهنگی، استقامت، کیفیت راه رفتن و کیفیت زندگی بهتری داشته باشند.

فواید اسکلت بیرونی

استفاده از اسکلت بیرونی در فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود کیفیت راه رفتن، قدرت عضلانی و توانایی شناختی کمک کند.
 

بهبود کیفیت راه رفتن

در یک مطالعه شامل ده بیمار مبتلا به ام‌اس، که توسط بنیاد کسلر انجام شد، بیماران با استفاده از یک اسکلت بیرونی توانبخشی شدند و سرعت بهبودی آنها با شرکت کنندگانی که از روش‌های مرسوم تمرین راه رفتن استفاده می‌کردند، مقایسه شد. نتایج مورد مطالعه، استقامت راه رفتن، تحرک عملکردی، اتصالات مغزی و سرعت پردازش شناختی بود. پس از چهار هفته، بیمارانی که از اسکلت بیرونی استفاده می‌کردند، عملکرد بهتری نسبت به بیمارانی داشتند که از روش‌های مرسوم استفاده می‌کردند. این نتایج با اسکن مغزی MRI نیز تأیید شد.

در یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده در سال ۲۰۲۱ که بررسی کرد چگونه اسکلت‌های بیرونی بر سرعت راه رفتن و تحرک عملکردی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) تأثیر می‌گذارد، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند اسکلت های بیرونی می‌توانند به حفظ سرعت راه رفتن و بهبود تحرک عملکردی کمک کنند.

افزایش شدت تمرین

تلاش بیش از حد یک نگرانی بزرگ برای افراد مبتلا به ام‌اس است زیرا موجب پیشرفت بیماری می‌شود. سپس این پرسش پیش می‌آید که چگونه بیماران می‌توانند بدون اعمال فشار بیش از حد تمرین کنند؟ بخش دیگری از این پازل رسیدگی به بیمارانی است که ممکن است نتوانند به شدت مورد نیاز در برنامه تمرینی خود دست یابند.

اسکلت‌های بیرونی راهکاری برای این دو مورد ارائه می‌دهند، زیرا می‌توانند به بیماران کمک کنند تا بدون اعمال فشار بیش از حد، تمرین کنند. آنها همچنین می‌توانند به بیماران مبتلا به ناتوانی‌های حرکتی شدید کمک کنند تا با شدت مورد نیاز برای پیشرفت خود تمرین کنند. یک اسکلت بیرونی به فیزیوتراپیست‌ها اجازه می‌دهد تا مراحل را در هر جلسه سفارشی کنند.

بهبود قدرت عضلانی

اسکلت‌های بیرونی بسیار مفید هستند و می‌توانند به بیماران با درجات مختلف آسیب کمک کنند تا قدرت عضلانی خود را افزایش دهند. آنها همچنین می‌توانند به بیماران مبتلا به ضعف پا در ایستادن، راه رفتن، چمباتمه زدن و انجام سایر حرکات کمک کنند.

بهبود وضعیت شناختی و عاطفی

مزایای اسکلت بیرونی فراتر از پیشرفت‌های فیزیکی است. آنها همچنین بر توانایی‌های ذهنی بیمار تأثیر می‌گذارند. دخالت مستقیم بیماران در طول دوره توانبخشی می‌تواند یک اثر روانی ایجاد کند. برخی از اسکلت‌های بیرونی پیشرفت بیمار را پیگیری می‌کنند و نشان دادن گزارش‌های پیشرفت مثبت به بیماران می‌تواند به بهبود امید و تقویت روحیه آنها کمک کند.