رباتیک درمانی به سمت اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی در حال پیشرفت است زیرا آنها مزایای راه رفتن روی زمین را ارائه می‌دهند و همچنین مشارکت فعال‌تر را برای کاربر فراهم می‌کنند. اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی فرصتی برای معاشرت راحت‌تر با محیط، افزایش کیفیت زندگی و کاهش میزان افسردگی ارائه می‌دهند. به همین ترتیب، ایستادن فواید بسیاری مانند بهبود گردش خون، فعالیت رفلکس و عملکرد روده و مثانه دارد. افزون‌بر این، مزایای روانی و اجتماعی بسیاری با ایستادن همراه است، از جمله بهبود اعتماد به نفس، تماس چشمی و استقلال در زندگی روزمره.
همه این مزایا عمدتاً به نفع بیماران غیرسرپایی است. در واقع، بیماران مبتلا به آسیب نخاعی در حال حاضر کاربران اصلی این فناوری هستند. با این وجود، مطالعات انجام شده بر روی بیماران پس از سکته مغزی، قابل اطمینان‌ترین و امیدوارکننده‌ترین نتایج را از نظر اثربخشی توانبخشی به نفع آموزش رباتیک نسبت به راه رفتن معمولی ارائه می‌دهند.
نوع بهینه ربات توانبخشی برای نیازهای خاص یک بیمار هنوز نامشخص است. مقالاتی که اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی را با انواع دیگر درمان راه رفتن مقایسه می‌کنند، به‌ویژه در افراد مبتلا به آسیب نخاعی، هنوز کمیاب است. بنابراین، کارآزمایی‌های تصادفی کنترل شده، با مقایسه اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی با انواع دیگر درمان‌های رباتیک یا راه رفتن مرسوم، برای نشان دادن اثربخشی آنها و تأثیر بر بیماری‌های ثانویه روان‌شناختی و فیزیولوژیکی مورد نیاز است.
در هر صورت، اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی برای آزادی حرکت بیشتر حین راه رفتن، فرصت آموزش مستقل در خانه و امکان انجام بیشتر فعالیت‌های روزمره زندگی مانند نشستن و بالا رفتن از پله‌ها برجسته هستند. این مزایا مکانیسم‌های انعطاف‌پذیری عصبی و تعدیل مجدد اتصالات عصبی را فعال می‌کند، که به عنوان عوامل اصلی ارتقای عملکرد حرکتی در بیماران آسیب نخاعی و سکته مغزی پیشنهاد شده است. اگرچه نتایج نشان می‌دهند اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی عموماً دستگاه‌هایی ایمن هستند، اما همیشه خطر حوادث نامطلوب پیش‌بینی نشده وجود دارد. بنابراین، تلاش‌های بیشتری برای ایجاد استانداردها و مقررات کافی، لازم است تا درک بهتری از عوارض جانبی و خطرات استفاده از اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی داشته باشیم.
در نتیجه، باید تلاش‌هایی برای توسعه اسکلت‌های بیرونی سبک وزن و با استفاده آسان انجام شود، که از طریق دستورالعمل‌های تعریف شده اعتبارسنجی شوند تا بهترین آموزش توانبخشی ویژه بیمار و امکان ارزیابی را ارائه دهند.
توصیه هایی برای تحقیق و توسعه آینده
– اندازه و وزن اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی باید کاهش یابد و ساختارها باید ساده‌تر شوند تا امکان پوشیدن / درآوردن مستقل و قابلیت حمل و نقل را فراهم کنند و در عین حال پذیرش کاربر را افزایش دهند.
– قابلیت‌های حفظ تعادل اسکلت بیرونی پوشیدنی باید بهبود یابد تا استفاده از دستگاه‌های حمایتی (مانند عصا و واکر) کاهش یابد.
– روش‌های کنترل باید بر روی الگوریتم‌های کنترل کمک در صورت نیاز تمرکز کنند تا به راحتی کمک را با نیازهای کاربر تطبیق دهند، مشارکت فعال را افزایش و انعطاف‌پذیری عصبی را ارتقا دهند.
– مطالعات به دستورالعمل‌های بالینی استانداردی نیاز دارند که پروتکل‌ها و مقرراتی را برای اعتبارسنجی بالینی تعریف کنند تا درک بهتری از عوارض جانبی و خطرات استفاده از اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی داشته باشند.
– مطالعات تحقیقاتی باید بیشتر بر روی اقدامات مربوط به بیماری‌های ثانویه تمرکز کنند، زیرا پیشگیری از مشکلات ثانویه یک هدف اولیه در توانبخشی است.
– کارآزمایی‌های تصادفی کنترل شده برای نشان دادن اثربخشی بالینی اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی در مقایسه با راه رفتن درمانی مرسوم و/یا سایر انواع روش‌های راه رفتن رباتیک مورد نیاز است، زیرا بیشتر مقالات مبتنی بر مطالعات مشاهده‌ای و آزمایشی است.
