فلج مغزی سبب محدودیت حرکتی در بدن می‌شود. از هر ده هزار کودک یک تا چهار کودک در جهان به فلج مغزی مبتلا می‌شوند. از این لحاظ فلج مغزی یک بیماری شایع در کودکان است. کودکان مبتلا به فلج مغزی به علت اسپاسم در عضلات الگوی متفاوتی در راه رفتن دارند. گاهی پس از رفع اسپاسم هم بنا به عادت شکل حرکت پاها تغییر نمی‌کند.
در حالت عادیِ راه رفتن مسیرهای عصبی مختلفی در بدن فعال می‌شود که با تمرین و تکرار تقویت می‌شوند. اسکلت بیرونی وسیله‌ای است که الگوی راه رفتن عادی را به کودک می‌آموزد تا وی بتواند از این الگوی جدید به جای قبلی استفاده کند. با اسکلت بیرونی تمرین و تکرار راه رفتن به دفعات آسان می‌شود.
اسکلت‌های بیرونی فناوری‌های نوپایی هستند. به همین سبب پژوهش‌های اسکلت بیرونی فلج مغزی کودکان محدود است. هزینه بالا و رشد مداوم کودک نیز استفاده از اسکلت بیرونی را برای کودکان مبتلا به فلج مغزی محدود می‌کند. چراکه اندازه اسکلت بیرونی باید به شکل مداوم برای کودک تنظیم شود. از طرف دیگر با تکرار بیشتر و تغییر الگوی راه رفتن، کودک به ادامه کار تشویق می‌شود. این فناوری غیرتهاجمی است و با فعال‌تر ساختن کودک گردش خون را بهبود می‌بخشد، سوخت و ساز بدن را زیادتر می‌کند و به این شکل عوارض جانبی کم تحرکی مانند زخم بستر و آتروفی عضلانی را کم می‌کند.
