اسکلت بیرونی دستگاه‌های رباتیک پوشیدنی هستند که به حرکت کمک می‌کنند. آنها در درجه نخست برای کمک به بیماران آسیب نخاعی و بازماندگان سکته مغزی استفاده میشوند تا عملکردهای از دست رفته را بازگردانند. برخلاف آسیب نخاعی و سکته مغزی، کودکان مبتلا به فلج مغزی که با الگوی راه رفتن غیرطبیعی قدم برمیدارند، در کل زندگی خود به این شیوه راه رفته‌اند. اسکلت بیرونی می‌تواند با انجام آسان‌تر و کارآمدتر تمرین‌های تکراری موجب بازنویسی مغز و تقویت توانایی راه رفتن بیماران فلج مغزی شود. فلج مغزی شایع‌ترین اختلال حرکتی در کودکان است.
در بیماران فلج مغزی هدف این نیست که توانایی راه رفتن را بازیابی کنیم بلکه هدف یادگرفتن الگوی جدید راه رفتن است که می‌تواند جایگزین الگوی نامنظم پیشین شود. اسکلت بیرونی می‌تواند به پر کردن فضاهای خالی کمک کند و موجب صحیح راه رفتن کودکان فلج مغزی شود.
ارتقای انعطاف‌پذیری عصبی در کودکان مبتلا به فلج مغزی
نوروپلاستی یا انعطاف‌پذیری عصبی توانایی مغز برای سازماندهی مجدد خود است. به همین دلیل بسیاری از افراد مبتلا به فلج مغزی قادر به بهبود حرکات خود و زندگی فعال‌تر هستند. هر حرکت با مجموعه‌ای از مسیرهای عصبی که یکدیگر را تحریک می‌کنند، در ارتباط است. هرچه یک حرکت را بیشتر تکرار کنید، این مسیرهای عصبی قوی‌تر میشوند و حرکت طبیعی‌تر احساس می‌شود.
اسپاسم (سفت شدن مداوم عضلات) در پاها همان چیزی است که موجب ایجاد الگوهای راه رفتن غیر طبیعی در کودکان مبتلا به فلج مغزی می‌شود. برای نمونه اسپاسم در عضلات ساق پا، پاشنه‌ها را به سمت بالا می‌کشد. بنابراین، وقتی کودکان یاد می‌گیرند چگونه راه بروند، با راه رفتن روی انگشتان پا تعادل خود را حفظ می‌کنند. کودکانی که عادت دارند با الگوهای غیر عادی راه بروند، حتی پس از مدیریت اسپاسم این کار را ادامه خواهند داد.
کودکان مبتلا به فلج مغزی خفیف معمولاً می‌توانند به طور عادی قدم بردارند. اما این کار را ادامه نخواهند داد زیرا احساس راحتی نمی‌کنند و راه رفتن با الگوی غیرطبیعی برای آنها عادت شده است.
راه رفتن صحیح، مجموعه‌ی متفاوتی از مسیرهای عصبی را فعال می‌کند. با این حال، این مسیرهای عصبی ضعیف هستند. تنها با تکرار مداوم الگوی صحیح راه رفتن می‌توان آن مسیرهای عصبی را به اندازه کافی تقویت کرد تا حرکات، طبیعی به نظر برسد و جایگزین الگوی راه رفتن نامنظم شود. یک اسکلت بیرونی می‌تواند تکرارهای فشرده و ویژه را که کودک برای بازیابی مغز به آن نیاز دارد آسان‌تر کند.
مزایای استفاده از اسکلت بیرونی برای فلج مغزی
۱- تکرارهای بیشتر
اسکلت بیرونی تکرارهای بسیار برای کودکان مبتلا به فلج مغزی را آسان می‌کند. این کار نه تنها با اطمینان از فرم مناسب مانند یک دستگاه ارتز عمل می‌کند بلکه به کودک کمک می‌کند تا با گام‌های خود از این روند پیروی کند. بنابراین کودک تشویق می‌شود تا بیشتر راه برود در نتیجه نوروپلاستی تشدید می‌شود. پژوهشی برای بررسی اثر استفاده از اسکلت بیرونی و بهبود الگوی راه رفتن روی ۷ کودک مبتلا به فلج مغزی انجام شد. نتایج نشان داد که پس از ۶ جلسه باز شدن زانوی ۶ کودک بهبود یافت. یک کودک پیش از اتمام جلسات از پژوهش خارج شد.
۲- غیر تهاجمی
استفاده از اسکلت بیرونی نیازی به جراحی ندارد! تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را روی لباس خود بپوشید. پس اسکلت بیرونی با کمترین خطرات و مداخله‌ای بسیار ایمن است.
۳- کاهش عوارض جانبی
اسکلت بیرونی کودکان فلج مغزی را ترغیب می‌کند تا فعال‌تر شوند. این کار موجب بهبود گردش خون، افزایش میزان متابولیک و جلوگیری از عوارض ناشی از کم تحرکی مانند زخم‌های فشار و آتروفی عضلات می‌شود.
اسکلت بیرونی یک فناوری پیشرفته و مهیج است که می‌تواند فناوری آینده برای بهبود تحرک در بیماران فلج مغزی باشد. از آنجایی که آنها یک فناوری جدید هستند، انتقال از درمانگاه به مصارف خانگی هنوز نیاز به کار و پیشرفت دارد. به طور کلی اسکلت‌های بیرونی می‌توانند به پیشرفت الگوی راه رفتن غیر طبیعی کودک کمک کرده و نوروپلاستی را در مدت زمان کمی ارتقا دهند. اسکلت بیرونی می‌تواند در انجام تمرین‌های تکراری بسیار کارآمدتر عمل کند، اما کاملاً ضروری نیستند.
