اسکلت بیرونی اسکلتی است که از خارج بدن کاربر به بدن وصل می‌شود. این وسیله تکیه‌گاه بدن می‌شود و فرد با تکیه بر آن می‌تواند بدن خود را حرکت دهد. به طور خاص اسکلت بیرونی پایین تنه به کاربر امکان می‌دهد که راه برود، بنشیند و یا پله‌ها را بپیماید. در صورتیکه این وسیله برای توانبخشی به کار رود، باید اطمینان حاصل کرد که کاربر برای راه رفتن به آن وابسته نمی‌شود بلکه این وسیله در توانبخشی باید صرفا کمکی باشد تا کاربر برای راه رفتن و یادگیری مجدد الگوی راه رفتن تمرین کند.
برای استفاده از اسکلت‌های بیرونی و در دسترس بودن آن‌ها بزرگ‌ترین مانع قیمت آن‌ها است. اینک در آلمان شرکت‌های بیمه برای بیماران پاراپلژی با شرایط خاص پشتیبانی مالی خاصی برای تهیه این وسایل در نظر گرفته شده است. در کشورهایی که این امکان فراهم نشده است، بهترین گزینه فراهم کردن این وسیله در مراکز توانبخشی و کلینیک‌هاست. به این صورت گستره وسیعی از افراد از این وسیله سود خواهند برد.
ویژگی‌های بدنی کاربران نیز در استفاده از اسکلت بیرونی مهم است. بالاتنه کاربر باید برای استفاده از عصا یا واکر قوی باشد، فرد باید تراکم استخوانی کافی داشته باشد و دچار اضافه وزن نباشد. در این صورت اگر کاربران از این وسیله به صورت منظم استفاده کنند از مزایای آن برای سلامتی خود بهره خواهند برد. به عنوان مثال کاربران پاراپلژی ویلچر از مشکلات ثانویه ویلچر شکایت دارند. تمرین با اسکلت بیرونی با برداشتن فشار از عضلات پا از ایجاد زخم بستر جلوگیری می‌کند. گردش خون در بدن را نیز به واسطه تحرک و راه رفتن بهبود می‌بخشد که مانع از افت فشار خون می‌شود. همچنین استفاده از عضلات از تضعیف آنان جلوگیری کرده و از آتروفی عضلانی جلوگیری می‌کند. نهایتا همه این موارد به ارتقای اعتماد به نفس کاربر کمک خواهد کرد.
