یک گروه پژوهشی که روی اثرات عملی استفاده از اسکلت بیرونی پس از سکته مغزی تحقیق می‌کند گزارش کرد که توانبخشی با شدت بالا در دوران بستری شدن بیمار پس از سکته مغزی در بیمارستان، در واقع بلافاصله بعد از کسب هوشیاری پس از سکته مغزی، بسیار سریع بر الگوی حرکتی فرد تاثیر مثبت می‌گذارد.
به واقع تجربه همی‌پارزی(فلج شدن نیمی از بدن) یا انواع مشکلات در حفظ تعادل و هماهنگی بدن پس از سکته مغزی بر کیفیت زندگی روزانه و روحیه فرد تاثیر زیادی دارد. به همین دلیل در روزهای پس از سکته که خاصیت نوروپلاستی مغز به حداکثر میزان خود رسیده است، انجام تمرین‌های شدید توانبخشی بسیار مهم است. چراکه بیمار می‌تواند راحت‌تر به شرایط زندگی خود عادت کند، با آسودگی بیشتری در اجتماع حضور یابد و استقلال خود را حفظ کند.
برای آزمایش این گفته پژوهشگران از ۱۴ داوطلب در جلسات ۴۵ تا ۹۰ دقیقه‌ای توانبخشی کمک گرفتند. در طی این جلسات داوطلبان توانبخشی سنتی و توانبخشی با اسکلت بیرونی را برای راه رفتن تجربه کردند. در مورد جلسات توانبخشی با اسکلت بیرونی پژوهشگران دریافتند که بیماران مسافت بیشتری را نسبت به جلسات معمولی توانبخشی طی می‌کنند. همچنین پیشرفت در سرعت، استقامت و تعادل در بیماران قابل ملاحظه بود. به ادعای آنان این اثرات طولانی مدت است. در طی این جلسات هیچ مورد زمین خوردنی گزارش نشده است.
پژوهشگران در مرحله بعد روی افزایش دز تمرین راه رفتن متمرکز هستند.
منبع: مجله فناوری‌های توان افزا و پوشیدنی
