بی‌مهرگان بدون داشتن ستون فقرات و با بهره‌گیری از یک اسکلت سخت که خارج بدن را می‌پوشاند شکل بدن را حفظ می‌کنند. از همین رو دستگاه‌هایی که خارج بدن قرار می‌گیرند و کاربر با تکیه بر آن حرکت می‌کند را نیز اسکلت بیرونی می‌نامند. کاربرانی که به دلیل بی حسی بدن نیاز به تکیه به یک دستگاه بیرونی دارند دقیقا به همین روش از اسکلت بیرونی سود می‌برند.
این دستگاه‌ها برای حرکت محرک‌های گوناگی دارند که در ادامه به انواع آن می‌پردازیم:
محرک الکتریکی: کاربرانی که به دلیل بی حسی بدن نیاز به تکیه به یک دستگاه بیرونی دارند برای حرکت بدن به یک ساختار خارج بدن خود نیاز دارند. این ساختار همان اسکلت بیرونی است. مسلم است که چون کاربر توان حرکت دادن اسکلت بیرونی را ندارد دستگاه باید با انرژی دیگری حرکت کند. انرژی الکتریکی یک باتری قابل شارژ در دستگاه‌های اسکلت بیرونی بسیاری استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها دارای محرک‌های الکتریکی هستند.
محرک هیدرولیکی: راه دیگری برای تکان دادن اسکلت بیرونی بدون دخالت نیروی کاربر استفاده از دستگاهی است که با نوعی سوخت حرکت را فراهم کند. محرک‌های هیدرولیکی با داشتن سامانه احتراق داخلی یا سلول سوختی می‌توانند انرژی زیادی تولید کنند.
محرک‌های غیر فعال: انواع ساختارهای فنری یا ارتجاع‌پذیر در این دسته قرار می‌گیرند. محرک‌های غیرفعال به تنهایی در یک اسکلت بیرونی نمی‌تواند برای حرکت دادن بدن کافی باشد.
سایر انواع: گاها برای حرکت دادن اسکلت بیرونی از آلیاژهای حافظه‌دار، سلول‌های سوختی یا محرک‌های پنوماتیک استفاده می‌شود.
