مقالات تخصصی

نقش واقعیت مجازی در توانبخشی با اسکلت بیرونی

نقش واقعیت مجازی در توانبخشی با اسکلت بیرونی

دستگاه‌های اسکلت بیرونی، نیروی کمکی لازم برای حرکت اندام ضعیف را فراهم می‌کنند. نیروی کمکی را می‌توان همزمان با قوی‌تر شدن اندام‌ها در طول برنامه توانبخشی، کم کرد. اسکلت بیرونی و سایر دستگاه‌های رباتیک پوشیدنی می‌توانند ضمانت کنند که هر حرکت به درستی و با شیوه صحیح انجام شود. تعداد تکرارها با یک اسکلت بیرونی (گام برداشتن یا حرکات دست و غیره) به طور معمول بیشتر از توانبخشی کلاسیک است. افزون بر این، دستگاه‌های پوشیدنی می‌توانند برای ارزیابی تحرک بیمار مورد استفاده قرار گیرند و داده‌های هر کاربر را به یک رایانه ارسال کنند.

 

در اسکلت‌های بیرونی نوع ثابت، بخش عمده‌ای از الکترونیک همچون منبع تغذیه، کنترل و مکانیزم خنک کننده را می‌توان از کاربر جدا کرد تا دستگاه جمع و جور باشد. اگرچه هزینه استفاده از اسکلت بیرونی قاب ثابت پایین است اما کاربر با استفاده از آنها نمی‌تواند اتاق را ترک کند. از آنجا که کاربر نمی‌تواند در اطراف پرسه بزند، دست کم نیازمند بازخورد برای درگیر شدن با برنامه توانبخشی است.

 

حتی استفاده از دستگاه‌های ورزشی برای افراد سالم نیز خسته کننده است. افزون بر اینکه وسایل توانبخشی کمبودها را به یاد می‌آورد. استاندارد یک جلسه توانبخشی سه ساعت در نظر گرفته می‌شود، اما مطالعات نشان می‌دهد طول جلسات باید چهار، پنج و یا حتی هشت ساعت باشد. چگونه یک فرد مشارکت خود را حفظ کند و به مدت هشت ساعت درگیر شود؟ چگونه انگیزه و تمرکز لازم را در طول جلسات توانبخشی فراهم و بیماران را درگیر تمرین‌ها کنیم؟

 

فناوری واقعیت مجازی در ترکیب با رباتیک این نوید را می‌دهد که بتواند انگیزه لازم را برای کاربران در طول توانبخشی فراهم کند. فناوری واقعیت مجازی یک راهکار توانبخشی نیست، اما می‌توان آن را به عنوان یک ابزار برای مشغول نگه داشتن افراد و ایجاد تمرکز و انگیزه برای آنها در نظر گرفت.

 

مزیت دیگر واقعیت مجازی برای توانبخشی فیزیکی، پتانسیل ایجاد برنامه‌های بصری است که نیازی به دستورالعمل ندارد. برای نمونه، صاف نگه داشتن ستون فقرات می‌تواند پاداش بزرگی در دنیای مجازی داشته باشد و به جای داشتن یک فیزیوتراپیست که به شما یادآوری کند بدن را در یک موقعیت خاص قرار دهید، حسگرهای روی بدن وضعیت بدن را مشخص و عواقب آن در دنیای مجازی نشان می‌دهد.

این امر به ویژه برای افراد معلول شناختی (برای نمونه، آسیب گفتاری ناشی از سکته مغزی) مفید است. شرکت کنندگان می‌توانند در عرض چند دقیقه بفهمند که چه چیزی مطلوب است. درمانگر هیچ اشاره‌ای ندارد؛ این طراحی بازی است که پاداش می‌دهد و به کاربران تصمیم‌گیری صحیح را می‌آموزد.

 

در نهایت، یکی دیگر از مزیت‌های پیش‌بینی شده برای ادغام اسکلت بیرونی پزشکی با واقعیت مجازی توانایی یک توانبخش حرفه‌ای برای کار با چند نفر به صورت همزمان است. در واقع اگر توانبخشی به هشت ساعت در روز افزایش پیدا کند این نکته اهمیت پیدا می‌کند.

 

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *