افراد به دلایل بسیاری توانایی تحرک خود را از دست میدهند. اما سکته مغزی یکی از بزرگترین دلایل است. سکته مغزی دلیل اصلی ناتوانی طولانی مدت در ایالات متحده است که هر ساله ۱۷ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار میدهد.
حدود ۸۰ درصد از بازماندگان سکته مغزی نقص قابل توجهی در راه رفتن دارند، از جمله الگوهای نامتقارن گام برداشتن و کاهش سرعت راه رفتن. در نتیجه ظرفیت آنها برای جابجایی محدود میشود. چنین اختلالی با افزایش خطر سقوط، مشارکت محدود اجتماعی و پایین آمدن کیفیت کلی زندگی همراه است.
ربات اسکلت بیرونی که برای تقویت تحرک طراحی شده است میتواند این نقص در راه رفتن را اصلاح کند. همچنین ربات اسکلت بیرونی میتواند به افراد مبتلا به آسیب نخاعی کمک کند تا حرکت داشته باشند، در نتیجه سلامت قلب و عروق آنها بهبود مییابد، موجب کاهش سرعت از دست دادن بافت چربی میشود، به ایجاد توده عضلانی کمک کند، موجب بهبود عملکرد روده و کمک به مدیریت درد میشود.
اسکلتهای بیرونی به افرادی که سکته کردهاند فرصت بیشتری برای افزایش قدرت عضلانی و افزایش دامنه حرکت میدهد. هدف بلند مدت توانبخشی، مشارکت بیمار در جامعه با بازیابی توانایی راه رفتن به عنوان مهمترین هدف عملکردی است. این امر از طریق آموزش ویژه، پیشرونده و تکراری مبتنی بر اصول یادگیری حرکتی حاصل میشود. با توانبخشی هدفمند، مغز را دوباره سازماندهی میکنیم تا مهارتهایی را که در نتیجه سکته مغزی از بین رفتهاند، دوباره بیاموزد.
فیزیوتراپی با کمک اسکلت بیرونی برای بسیاری از افراد پس از سکته مغزی بسیار امیدوار کننده است. ابزارهایی از این دست موجب میشود افراد در حالی که از زندگی خود نهایت لذت را میبرند در بهبودی خود مشارکت داشته باشند.
البته یکی از بزرگترین مزایای ربات اسکلت بیرونی این است که به افراد مبتلا به پاراپلژی اجازه میدهد دوباره راه بروند. این میتواند با اثرات ثانویه بسیاری نیز همراه باشد. افرادی که توانایی راه رفتن ندارند ۲ تا ۳ برابر افراد غیر معلول دچار افسردگی میشوند و بیشترین خطر خودکشی در پنج سال نخست پس از آسیب رخ میدهد.
اسکلت بیرونی برای بیماران سکته مغزی استفاده میشود تا از طبیعیترین الگوی گام برداشتن با آموزش مجدد مغز و عضلات اطمینان حاصل شود.
افزون بر کمک به بیماران سکته مغزی، میتواند به بیماران آسیب نخاعی، آسیب مغزی، آنوریسم، هیپوکسی/آنوکسی، ایسکمی و تومورهای مغزی نیز کمک کند.