ادغام اسکلت‌های بیرونی با هوش مصنوعی می‌تواند پیامدهای بسیار جالبی در مورد قابلیت استفاده و یکپارچگی اسکلت‌های بیرونی فعال داشته باشد. پیاده‌سازی چنین سامانه‌ی مبتنی بر هوش مصنوعی، آگاهی از موقعیت را امکان‌پذیر میکند، که می‌تواند بار شناختی اپراتور را کاهش دهد و در عین حال با بهبود عملکرد انسان، دقت را به طرز چشمگیری افزایش دهد. ربات‌ها با کمک هوش مصنوعی می‌توانند محیط پیرامون را ببینند و چگونگی راه رفتن افراد را شبیه‌سازی کند.
اسکلت‌های بیرونی فعال، هرگز جایگزین کاربر نمی‌شوند. هدف اسکلت بیرونی این است که نبوغ، غرایز و بازخوردهای انسانی را با استقامت و قدرت یک سامانه رباتیک ترکیب کند. برای یک اسکلت بیرونی فعال، پردازنده‌ها باید حدس بزنند کاربر در تلاش است چه کاری انجام دهد. این کار در بیشتر موارد، مانند ایستادن یا راه رفتن، می‌تواند ساده باشد. اما یک اتفاق ناگهانی مانند لغزیدن یا حرکت تند و سریع برای جلوگیری از برخورد با مانع ممکن است منجر به حرکات پیچیده‌ی بدن کاربر شود. هوش مصنوعی می‌تواند نه برای جایگزینی کاربر، بلکه برای استفاده آسان از اسکلت‌های بیرونی فعال مفید باشد.
دومین مزیت احتمالی ادغام فناوری اسکلت بیرونی با هوش مصنوعی این است که یکپارچگی آن را افزایش می‌دهد. اسکلت‌های بیرونی به تنهایی کار نمی‌کنند و این برای یک نوع نظامی حتی بیشتر صدق میکند. این نوع دستگاه‌ها نیاز به برقراری ارتباط و همگام‌سازی با بسیاری لوازم جانبی دارند. برای نمونه، سرباز می‌تواند یک منبع تغذیه منفرد داشته باشد که انرژی مورد نیاز اسکلت بیرونی، وسایل ارتباطی و عینک دید در شب را تأمین میکند. هوش مصنوعی می‌تواند به توزیع خودکار انرژی، بسته به شرایط و بدون ایجاد حواس پرتی برای کاربر کمک کند.
بیشتر افرادی که اطلاعی در مورد ادغام اسکلت بیرونی با فناوری هوش مصنوعی ندارند در مورد این فناوری بدبین و در مورد اثرات جانبی آن نگران هستند. تنها فاکتور تأثیرگذار در بینش مثبت نسبت به این دستگاه‌ها آگاهی بخشی است. آگاهی در مورد اسکلت بیرونی دارای هوش مصنوعی برای کنترل دستگاه بسیار مهم است. بنابراین سازندگان اسکلت بیرونی باید انرژی بیشتری برای معرفی کار خود صرف کنند. زیرا افکار منفی در مورد این فناوری مانع پیشرفت آن است.
