در حال حاضر، اسکلت‌های بیرونی در صنایع تولیدی و ساخت و ساز برای جلوگیری از آسیب کارگران، کاهش خستگی و افزایش بهره‌وری به کار گرفته می‌شوند. آیا زمان آن فرا رسیده است که این فناوری وارد بخش‌هایی شود که تحت سلطه زنان است؟ جایی که اختلالات اسکلتی- عضلانی بیداد می‌کند؟
پرستاران مجبورند در شیفت‌های خود به طور مکرر بیماران را جابجا کنند. این کار فشار بسیاری را به پشت و کمر پرستاران وارد می‌کند. برای کمک به پرستاران و کاهش فشار روی آنها می‌توان از مزایای اسکلت‌های بیرونی بهره برد. اسکلت بیرونی قادر است خستگی کمر را ۴۰ تا ۵۰ درصد کاهش دهد.
پژوهشگران سال گذشته در مطالعه‌ای تأثیر اسکلت بیرونی بر پرستاران را بررسی کردند. این مطالعه دو مرحله داشت. در مرحله نخست دو نفر از پرستاران با اسکلت بیرونی و بدون آن، به بیماران سالمند کمک کردند تا از تخت بیمارستان به صندلی چرخدار منتقل شوند. در مرحله دوم، هفت نفر از پرستاران به مدت یک هفته اسکلت بیرونی را در محیط واقعی مراقبت‌های بهداشتی آزمایش کردند.
نتایج نشان می‌دهد که با توجه به ویژگی‌های خاص مراقبت از بیمار، این اسکلت‌های بیرونی برای استفاده در کارهای روزمره پرستاری باید بیش از این توسعه پیدا کنند. در صورتی که این دستگاه برای استفاده راحت و بدون دردسر طراحی شود و در ساخت آن الزامات پرستاری مانند ویژگی‌های تعاملی و ایمنی در موقعیت‌های شلوغ کاری را مدنظر قرار دهند، پرستاران مایل هستند از اسکلت‌های بیرونی برای بهبود کار خود استفاده کنند.
یک اسکلت بیرونی سبک به دلیل بهبود چالاکی بدن و کاهش خستگی و فشار روی پشت، مورد استقبال پرستاران قرار می‌گیرد. اسکلت بیرونی به افراد جامعه برای داشتن زندگی سالم و مستقل کمک می‌کند و موجب بالا رفتن کارایی در خدمات بهداشتی و مراقبت‌های اجتماعی می‌شود.
