امروزه به دلایل متعدد به دستگاه‌های کمکی مانند پروتزها، ارتزها و اسکلت‌های بیرونی نیاز است. اما تفاوت این سه دستگاه با یکدیگر در چیست؟
ارتز یا orthosis وسیله‌ای است که می‌تواند برای ثابت نگه داشتن، محدود کردن یا کنترل کردن حرکت مفاصل یا اعضای بدن به کار رود. ارتز گاهی حرکت در یک جهت خاص را محدود می‌کند. ارتزها در توانبخشی، پس از باز کردن گچ، اصلاح ظاهر یا کارکرد قسمت‌هایی از بدن استفاده می‌شوند.
پروتز یا Prosthesis در واقع یک عضو مصنوعی است که جایگزین عضو از دست رفته بدن می‌شود. پروتزهایی مانند چشم مصنوعی تنها برای زیبایی ظاهری به کار می‌روند.
اسکلت بیرونی یا Exoskeleton یک پوشیدنی نرم یا سخت است. اسکلت بیرونی می‌تواند امکان حرکت اندام از کار افتاده را فراهم کند. این دستگاه‌ها در توانبخشی پس از سکته، تصادف یا انواع بیماری‌های عصبی-عضلانی کاربرد دارند. برخی اسکلت‌های بیرونی با افزایش قدرت کاربر، سبک جلوه دادن باری که کاربر حمل می‌کنند و دور کردن فشار از بدن کاربر محافظت می‌کنند.
یک اسکلت بیرونی با توانایی افزایش قدرت یا اصلاح حرکت اعضای بدن می‌تواند جایگزین ارتز و پروتزها باشد. به عنوان مثال می‌تواند در راه رفتن بیماران آسیب نخاعی جایگزین پا شود یا تنها از پای ضعیف پشتیبانی کند.
