به استناد تعریف سازمان بهداشت جهانی سکته مغزی سانحه‌ای در مغز است که در آن به صورت سریع علائم موضعی یا کلی اختلالات مغزی-عصبی شدت می‌گیرد. علائم به مدت ۲۴ ساعت یا بیشتر حضور دارند. این وضعیت می‌تواند منجر به فوت شود؛ در حالیکه هیچ دلیل واضحی به جز دلایل عروقی برای آن یافت نمی‌شود. به صورت دقیق‌تر خونریزی مغزی یا نرسیدن خون کافی به مغز سبب بروز سکته مغزی و مرگ سلول‌ها مغز می‌شود. هر دو مورد سبب اختلال در کارکرد مغز می‌شود.
طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت از ۱۵ میلیون قربانیِ سالانه سکته مغزی ۵ میلیون نفر جان خود را از دست می‌دهند و ۵ میلیون نوعی بیماری و آسیب فیزیکی را در تمام عمر تجربه می‌کنند. در این افراد مشکلات سلامتی کیفیت و طول عمر را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهند؛ بطوریکه سکته و بیماری‌های مغزی-عروقی سهم بسیار بزرگی در مرگ زودرس و معلولیت دارد.
بسته به میزان آسیب و ناحیه آسیب دیده از مغز به دلیل سکته مغری، قربانیان سکته مغزی شرایط جسمی مختلفی را تجربه می‌کنند. مشکلات مختلف از جمله مشکلات عضلانی در یک طرف یا دو سمت بدن(از قبیل ضعف، عدم کنترل یا کاهش کنترل عضلات بدن، درد، کاهش حس یا از دست دادن حس در عضلات بدن)، دشواری در بلع و هضم و تخلیه روده‌ها، کند شدن عکس‌العمل، از دست دادن بینایی یکی از چشم‌ها و … .
پس از درمان‌های پزشکی برای از بین رفتن خطر یا همزمان با درمان، قربانیان سکته مغزی با نظر پزشک فرآیند توانبخشی را آغاز می‌کنند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که پلاستیسته مغز(انعطاف‌پذیری مغز برای یافتن مسیرهای عصبی جدید) دو هفته پس از سکته مغزی بسیار بالاست. توانبخشی در این بازه دو هفته‌ای پس از سکته مغزی بسیار موثر است. اسکلت‌های بیرونی ابزارهای نوین توانبخشی هستند که با افزایش شدت تمرینات توانبخشی کارایی و بازده این جلسات را بالا برده و به بیمار در روند بهبودی کمک بسیار می‌کنند.
